To było pod ziemią w gminie Księżpol. Archeolodzy zacierają ręce (foto)
Jest kolejne cenne odkrycie archeologiczne w powiecie biłgorajskim. Tym razem gmina Księżpol., gdzie poszukiwania prowadzili Janusz Szabat i Piotr Magoch z „Grupy Eksploratorzy” przy Tarnogrodzkim Towarzystwie Regionalnym: - Dokonali odkrycia bardzo wartościowego pod względem naukowym i rzadko spotykanego zespołu zabytków archeologicznych wykonanych z metalu, który można datować na późny okres rzymski oraz koniec późnego średniowiecza lub początek okresu nowożytnego - przekazał Lubelski Wojewódzki Konserwator Zabytków.
- Reklama -
Zespół zabytków wstępnie analizowanych i datowanych na późny okres rzymski przez dr hab. Barbarę Niezabitowską-Wiśniewską (Instytut Archeologii UMCS w Lublinie), składa się z:
– fibuli kuszowatej z brązu – dwudzielnej, przepalonej, o długości 2,6 cm, zaliczanej do VI grupy Almgrena. Jest też sprężyna osadzona na osi pierwotnie zabezpieczonej nakładkami, na główce wydatny guzek, kabłąk profilowany, z ornamentowanymi polami metopowymi w górnej i dolnej części. Obecność wydatnego guzka na główce wskazuje na jej późną metrykę, najpewniej w obrębie IV wieku n.e., ze wskazaniem na jego drugą połowę.
Znalezisko można przypisać kulturze wielbarskiej lub ewentualnie zaliczyć do grupy masłomęckiej. Wśród przedmiotów jest m.in. paciorek z brązu. Tego typu paciorki są bardzo rzadkie i występują głównie w kręgu zachodniobałtyjskim. Obecność takiego paciorka na Lubelszczyźnie ostrożnie można łączyć z kontaktami Germanów (Gotów) z Bałtami. Nie można też wykluczyć, że nie jest to paciorek, ale element innego zabytku (w typie nakładki), choć pośrednio przeczą temu dość duże rozmiary zabytku.
Archeolodzy znaleźli też m.in. mały fragmentu denara ze srebra. Pytanie, czy do uszkodzenia denara doszło przypadkowo, czy jest to złamanie intencjonalne, wykonane w starożytności.
Do zespołu znalezisk datowanych na koniec późnego średniowiecza lub początek okresu nowożytnego pan dr Tomasz Dzieńkowski (Instytut Archeologii UMCS w Lublinie), zaliczył:
– nóż żelazny (surowiak), przeznaczony do dalszej obróbki – długość całkowita to 16 cm, ostrze długości 9,5 cm o grubości 0,5 cm
– pierścień z brązu – ze znakiem solarnym na tarczy.
– tarczę pierścienia z brązu – ze znakiem solarnym na tarczy. Tarcza pierwotnie owalna o średnicy ok. 1,2 cm została uszkodzona (odłamane brzegi);
– tarczę pierścienia z brązu – z wizerunkiem religijnym, prawdopodobnie Matka Boska ze znakiem solarnym na tarczy
– ozdobną aplikację z brązu – do mocowania na ubiorze lub uprzęży;
– żelazne narzędzie – może to być przecinak, dłuto, skrobacz lub półwytwór grota do strzały.
Znalezione zabytki archeologiczne zostały przekazane archeologowi z WUOZ Lublin Delegatura w Zamościu, jak również wskazane zostało miejsce ich odkrycia. W wyniku dokonanych oględzin tego miejsca potwierdzono na powierzchni pola obecność fragmentów ceramiki naczyniowej datowanych na późne średniowiecze i okres nowożytny. Dokonano ewidencji nowego stanowiska archeologicznego. Odkryte zabytki zostaną wkrótce przekazane do Muzeum w Biłgoraju.
-Odkrycie kolejnych zabytków archeologicznych w powiecie biłgorajskim świadczy, że teren ten nie był typową pustką osadniczą w pradziejach, jak dotychczas zakładali archeolodzy, ale rozwijało się tu również osadnictwo w różnych okresach pradziejów i średniowiecza, którego intensywność dopiero zaczynamy rozpoznawać – informuje Lubelski Wojewódzki Konserwator Zabytków.
Autorem zdjęć zabytków jest Wiesław Koman z Delegatury w Zamościu WUOZ w Lublinie.
- Reklama -