Kochane panie na tapczanie

Felieton-erotyk dla dorosłych Albo kochane gdzie się da, nie tylko na tapczanie, np. nawet w salonce i pod słońce, i nie tylko w sypialni, gdzie najodważniej, ale pamiętajmy na każdym kroku, by przynajmniej raz w roku, tj. każdego 8 marca udowodnić nasze męskie posłanie. W tym dniu, Kochane Panie na tapczanie, wszystko wolno, byle szczerze i radośnie, bo warto pomyśleć już o wiośnie, a wtedy przyroda się budzi i żadna pszczółka się już nie nudzi, lecz szuka drugiej do pary, nie wytykając nawet innej wiary ani LGBT, ani ADHD. Tym bardziej, Kochane Panie na tapczanie, możecie już spać pod lekkim tiulem i czynić w wyobraźni ruchy tak czule, że będzie kojąco, nawet później na stojąco, i też czule, i do końca, już bez słońca. Kochane Panie na tapczanie, nie zapominajcie więc tego, tylko doświadczajcie tych przyjemności i to bez udawanej nieśmiałości, bo to wymyślił Stwórca i Wasz Pan, i nie powinno tu być dwóch zdań. A to na pewno zaowocuje, jak się to głębiej poczuje. Wtedy już, Drogie Panie na tapczanie, nie ma odwrotu, choć przybywa nawet potu, ale i uniesień, a to przecież wcale nie jesień, kiedy wszystko na zimę się przykrywa, bo tu to byłaby tylko sztuczna zgrywa. Tu się nie zgrywa, tylko jeszcze powtarza, bo to, Kochane Panie na tapczanie, trwa już od zarania i uroczystego ołtarza. Bo tam odebraliśmy prawko, by to robić ochoczo i na każdy sposób, bez względu na to, ile praktykowało przedtem osób. Liczy się zawsze doskonałość, bo drogie Panie na tapczanie, lepiej zawsze mieć w ustach marcepana niż ćpać kawałek suchego siana z konopi, co nawet odurza i z początku zadowala, lecz później jednak odwala każdemu głupotą i nierzadko tępotą. Bądźcie więc, Drogie Panie na tapczanie, zawsze rozluźnione i wpatrzone, a nigdy zawstydzone, bo tylko ten się tego wstydzi, co piękne łono rzadko widzi, a Wy, Kochane Panie na tapczanie, to piękno na co dzień macie i tym nas zaciekawiacie, a nawet coś więcej, jeszcze z otwartą buzią podziwiacie zanim Wam oddamy, co mamy. O tym niby wszyscy wiemy, a mimo to ciągle tego znowu chcemy, bo tego nam do normalnego życia potrzeba, zanim pójdziemy po zasługi do nieba. A z tego zapewne też będą nas rozliczać i pytać, czy przypadkiem nie mamy manka, czy umieliśmy tym się do woli posługiwać i zachwycać. Gdyby nie, to byłby jeszcze jeden grzech więcej przez zaniedbanie, więc czym prędzej od dziś nadrabiajmy i naszym paniom jeszcze satysfakcje dajmy. Bo nasze Panie na tapczanie tego nam nie zapomną, a możliwe, że wypomną, a może nawet wygarną naszą wadę, jak gdyby zdradę przysięgi przy wspomnianym ołtarzu, że będziemy, Drogie Panie na tapczanie, zawsze sprawni i ofiarni. A to miała być przecież męska zaleta i zarazem dojrzała dla Was podnieta, kiedy wzrok przenika do samej głębi, a w głowie się od tego wszystko kłębi, i męska duma nic na tym nie traci, jeno uczucie miłosne bogaci. Więc niech to, co najważniejsze, będzie też najprzyjemniejsze, a o kanapie pamiętajcie zawsze, Drogie Panie. Nawet wtedy, kiedy będziecie szukać szczęśliwego miejsca na mapie, to też pamiętajcie, Drogie Panie o kanapie. A gdybyście, Drogie Panie, kiedyś narzekały na śniadanie, to też pomyślcie o tapczanie, bo tapczan dla zakochanych to wygoda i smaku doda, zwłaszcza kiedy jest ponuro na dworze i wieje wiatr, to tapczan jest wtedy akurat. Można tu się też, Drogie Panie, pod narzutę schować i na nowo nadzieję budować, że będzie znowu w sercu ogień i wybuchnie nowa chęć jak płomień, którego się nie gasi, a wręcz odwrotnie – podsyca i dmucha, by później śmiać się z tego we dwoje i to od ucha do ucha. Tylko uwaga, bo w blokach sąsiad nas podsłucha i pomyśli, że oni – nie wiedząc, że na tapczanie – zaraz ducha wyzioną i że łono ucierpi i tego nie ścierpi. Wszystko to, Drogie Panie, na tapczanie dalej się kręci w kółko i do tego samego wraca – mówiąc zdrobniale – nasze czółko, by marzyć znowu o tym, co na tapczanie jak kochają nasze drogie Panie. A tego nigdy nie za dużo nawet przed samą burzą, bo tu też energia może być wyładowana, nawet z rana, a potem też może być to samo i z tą samą, czyli bez grzechu i bez obawy o dalsze sprawy, które już niejednego zwaliły na kolana, ale nie na sławny już tapczan tylko z nóg, aby już tego więcej czynić nie mógł. Tak postępuje mężczyzna honorowy, czyli jak prawie każdy z nas, kiedy, Drogie Panie na tapczanie, myśli o Was. A myślenie takie niech życie Paniom ubogaca i czyni z Was świętymi między tymi, co tak nie robią, a sobie tylko tym szkodzą. Więc niech to będzie już testament i amen. Biłgorajczyk