Wieś została pierwszy raz wzmiankowana w 1377 roku, kiedy to król Ludwik Węgierski (1326-1382) nadawał tę wioskę Dymitrowi z Goraja. Ten rusiński bojar zmarł w 1400 roku, więc w 1405 roku Aleksander, bratanek, otrzymał radzięcińskie włości.
Historia Radzięcina
W Radzięcinie miał się znajdować gród lub zameczek. Po śmierci Aleksandra, Radzięcin odziedziczył jego syn Jakub. W 1474 roku kolejnym właścicielem był Andrzej Czuryło, Aleksander (1482 r.), Jan i Mikołaj. W 1523 roku właścicielem został Piotr, który prowadził pilne prace remontowe folwarku. To wtedy ten dwór był po raz pierwszy wymieniany. Mieszkańcy wsi należeli do parafii w Goraju. Około 1552 roku miała powstać parafia w Radzięcinie, która wkrótce została przemianowana na zbór kalwiński. Adam Gorajski "młodszy" kontynuował tradycje kalwińskie i ufundował zbór w nowo założonym mieście Biłgoraj. Ostatnim właścicielem wsi był Zbigniew Gorajski. W drugiej połowie XVII wieku Potoccy stali się właścicielami tej wsi. W 1715 roku zbór drewniany został odebrany protestantom i przyznawany katolikom. Mieszkańcy wyznania katolickiego do tej pory musieli chodzić do kościoła katolickiego w Goraju.reklama
Budowa kościoła w Radzięcinie
W międzyczasie, właścicielami Radzięcina byli Suchodolscy. W 1717 roku Marek Antoni Butler przejął wieś i od razu zaczął starania o powstanie świątyni katolickiej w tej miejscowości. Akt erekcyjny został podpisany 20 października 1717 roku przez Butlera oraz ks. Macieja Pawłowicza. W akcie była wspomniana m.in. dziesięcina oraz powinności feudalne wobec parafii. W 1740 roku Józef Butler ufundował kościół drewniany we Frampolu, który stał się filią parafii w Radzięcinie. Do parafii należały: Abramów, Wólka Abramowska, Hosznia, Majdan Teodorówka, Jędrzejówka, Średniówka, Komodzianka, Wola Radzięcka, Smoryń i Frampol. Kościół obecny, murowany, wybudowany został w połowie XVIII wieku, przez Józefa Butlera. Kościół został wzniesiony na miejscu dawnego zboru kalwińskiego i był otoczony cmentarzem. Dopiero w 1852 roku założono obecny cmentarz. W międzyczasie kościół został wyposażony w ambonę w 1778 roku i w rokokowe ołtarze. Świątynia została konsekrowana w 1794 roku przez bpa Jana Kantego Lenczowskiego. W 1831 roku w czasie burzy kościół został uszkodzony (remont w 1837). W 1923 roku dobudowano od strony południowej kamienną kruchtę. Na początku XIX wieku Hilary Krzęciejewski został właścicielem Abramowa i Radzięcina, natomiast w II połowie XIX wieku istniał tam dwór z ogrodem, stawy rybne, młyn wodny, natomiast folwark liczył 1253 mórg. Co więcej, włościanie zajmowali się pszczelarstwem. Na przełomie XIX i XX wieku część folwarku wykupił Stanisław Matraś, sitarz z Biłgoraja.reklama
Dalsza część artykułu pod zdjęciem
Barokowy kościół w Radzięcinie może pochwalić się niezwykle bogatym wnętrzem. Bardzo cenne są rzeźby autorstwa Michała Wurtzera młodszego.
Miejscowość na granicy gmin
Podczas II wojny światowej folwark został zamieniony na Liegenschaft, a miejscowi nauczyciele prowadzili tajne nauczanie. W 1943 roku oddział BCh dokonał rekwizycji kilkunastu furmanek (na folwarku i we wsi). W tym samym roku w czerwcu i lipcu wieś dotknęły częściowe wysiedlenia. Na to miejsce osadzono wysiedleńców z tomaszowskiego. Reforma rolna PKWN wyłączyła majątek Radzięcin od parcelacji i przeznaczyła na szkołę rolniczą. Od XIX wieku Radzięcin należał do gminy gorajskiej, a w 1955 roku przeszedł ostatecznie do frampolskiej. Nie zachowały się niestety dokumenty, by mogły więcej opisać przeszłość tej wsi.reklama
Komentarze (0)