Jubileusz parafii prawosławnej w Biłgoraju (foto)

Jubileusz parafii zainaugurowano koncertem muzyki cerkiewnej, który odbył się w piątek (6 maja) w sali kameralnej biłgorajskiego BCK. Następnego dnia (7 maja) w biłgorajskiej cerkwi odbyło się uroczyste nabożeństwo, któremu przewodniczył arcybiskup lubelski i chełmski Abel. W liturgii uczestniczyli także proboszczowie sąsiednich parafii, burmistrz miasta Janusz Rosłan, dyrektor BCK Stefan Szmidt z małżonką, przedsiębiorcy i parafianie.

Przed występem chóru męskiego "Perfectum" z Kijowa proboszcz ks. Korneliusz Wilkiel przedstawił historię biłgorajskiej parafii. – Moi drodzy, dzisiaj obchodzimy jubileusz 10-lecia parafii w Biłgoraju, ale mówiąc o historii parafii należy uściślić fakt, iż dzisiaj obchodzimy nie 10-lecie istnienia prawosławia na tych ziemiach, a 10-lecie restytucji parafii po kilkudziesięciu latach nieobecności na mapie miasta – mówił do zebranych ks. Korneliusz Wilkiel. – Historia Biłgoraja świadczy o wielokulturowości tego regionu. Biłgoraj od lat był zamieszkiwany również przez wielu wyznawców religii prawosławnej – kontynuował.

Pierwsza cerkiew w Biłgoraju została zbudowana jeszcze w 1617 roku. Po przyłączeniu w 1720 r. diecezji przemyskiej do Kościoła grekokatolickiego wyznawcy prawosławia z dekanatu tarnogrodzkiego i biłgorajskiego stali się z roku na rok unitami. W latach 1790-1793 została zbudowana pierwsza murowana unicka cerkiew św. Jerzego. W roku 1875 nastąpił dla prawosławnych błogosławiony czas, kiedy unicka diecezja chełmska wróciła do swojej macierzystej cerkwi prawosławnej. Był to czas stateczny dla rozwoju Kościoła prawosławnego. W 1875 roku cerkiew unicka św. Jerzego przy ulicy Kościuszki została przeznaczona na cerkiew prawosławną. W tej świątyni wyznawcy prawosławia modlili się do 1914 roku. Wtedy to na skutek działań wojennych nastąpiła ewakuacja prawosławnych w głąb Rosji, co określamy tzw. "bieżeństwem".

W czasie II wojny światowej, w 1941 roku, cerkiew znowu zaczęła należeć do wyznawców prawosławia. Trwało to do roku 1945, w którym ponownie czynniki polityczne przyczyniły się do tego, że z terenu dzisiejszego województwa lubelskiego wysiedlono niemalże 270 tys. autochtonów na ówczesną sowiecką Ukrainę. Następnie społeczność prawosławna w r. 1947 doświadczyła drugiego bestialskiego wysiedlenia, czym była "akcja Wisła", co spowodowało, że liczba wiernych prawosławnych w Biłgoraju spadła niemal do zera. Pozostała społeczność prawosławna w Biłgoraju z braku świątyni musiała uczęszczać do oddalonej o 20 km świątyni w Tarnogrodzie.

Taki stan rzeczy trwał aż do roku 2006. W tym roku na potrzeby społeczności prawosławnej zamieszkującej Biłgoraj staraniem abp. lubelskiego i chełmskiego Abla zakupiono dom wraz z placem przy ulicy Tarnogrodzkiej.

Szczególne chwile społeczność prawosławna Biłgoraja przeżywała w 2008 roku. 16 listopada 2008 roku odbyło się poświęcenie i wmurowanie kamienia węgielnego pod budowę cerkwi pw. św. Jerzego. Był to szczególny dzień. Uroczystościom przewodniczył ordynariusz diecezji lubelsko-chełmskiej abp Abel w asyście zebranego duchowieństwa i szczególnych gości z Aten (Grecja) – m.in. ks. archimandryty Polikarpa. Podczas nabożeństwa abp Abel skierował do zebranych szczególne słowa: "Dokonaliśmy wielkiego aktu historycznego, przywołując orędownictwo Boże i łaskę Ducha Świętego na początek budowy tego przybytku Bożego. Niechaj dobry Bóg przysporzy wszelkiej łaski, abyśmy mogli być świadkami rosnących murów tej świątyni. Uroczystość dzisiejsza ma miejsce w rocznicę smutnych wydarzeń w Kościele prawosławnym, w 70. rocznicę burzenia cerkwi prawosławnych na Chełmszczyźnie i południowym Podlasiu. Będzie to swoisty pomnik, że żywotność sprawy Bożej, Ewangelii Chrystusowej, jest niezachwiana. My, uczestnicy tej uroczystości, jesteśmy tym narzędziem w ręce Chrystusa, by dawać świadectwo istoty naszej wiary".

Obecnie cerkiew w Biłgoraju już jest wybudowana, sprawowane są w niej nabożeństwa. Jest widocznym pomnikiem smutnych i tragicznych wydarzeń z 1938 roku, upamiętniającym akcję burzenia cerkwi prawosławnych na Chełmszczyźnie i południowym Podlasiu.