Album zawiera blisko dwieście zdjęć z naszego regionu znakomitego biłgorajskiego fotografa Edwarda Buczka, który w latach II wojny światowej w Biłgoraju miał swój zakład fotograficzny, był także zaprzysiężonym fotografem biłgorajskiego obwodu Armii Krajowej. Stąd również wziął się pomysł albumu, który zawiera zdjęcia prezentujące nie tylko Biłgoraj i okolice, ale też pokazujące partyzantów – wybrane z kilkuset jego fotografii zachowanych w zbiorach muzeum.
Oprócz czarno-białych fotografii w albumie znalazły się zachowane kolorowe slajdy również autorstwa E. Buczka. W zbiorach muzeum jest ich kilkadziesiąt. Artysta uchwycił na nich okupacyjny Biłgoraj, pobliską wieś Puszczę Solską (dzisiaj dzielnicę miasta) oraz pobliskie wsie. Wzbogacony jest zachowanymi wspomnieniami z lat okupacji, ponieważ poszerza to percepcję odbiorców, ponadto łatwiej w ten sposób wczuć się w klimat tamtych dni.
W albumie znajduje się również wspomnienie córki Edwarda Buczka - Barbary Buczek-Płachtowej, która opisała zarówno postać swojego ojca, jak również charakter małego miasteczka, jakim był Biłgoraj i najważniejsze wydarzenia widziane oczami małej dziewczynki.
Celem wydania albumu jest pokazanie fragmentu dorobku artystycznego i zawodowego biłgorajskiego fotografa E. Buczka, pracującego na tym terenie w okresie II wojny światowej. Wówczas jako członek biłgorajskiego obwodu AK zajmował się dokumentacją fotograficzną dla potrzeb wywiadu. Fotografował także działalność tutejszych oddziałów partyzanckich. Wykonał też wiele zdjęć związanych bezpośrednio z Biłgorajem, utrwalając w ten sposób odchodzące niejednokrotnie w przeszłość postacie, widoki i zajęcia ludności.
Uzupełnieniem zdjęć partyzanckich są zdjęcia Biłgoraja i jego "cywilnych" mieszkańców, pokazujących zwykłe codzienne życie, jakże trudne w latach okupacji. Ciekawe są chociażby zdjęcia przedstawiające typowe zajęcia okolicznej ludności. Uwagę zwracają również fotografie ludności żydowskiej – mieszkańców Biłgoraja, szczególnie w kontekście wiedzy, że ci ludzie na fotografiach najprawdopodobniej tej wojny nie przeżyli.
Edward Buczek urodził się 21 listopada 1906 r. w Wójczy. W wieku dziewiętnastu lat (w 1925 r.) rozpoczął praktykę w zakładzie fotograficznym Milewskiego w Mławie. Później, już jako czeladnik w latach w latach 1928-1931 pracował w zakładzie fotograficznym Mowetza w Nowym Targu oraz w zakładzie Dudka w Brzesku koło Krakowa. W Biłgoraju rozpoczął pracę jako fotograf u Jana Brodowskiego w 1931 r. W następnym roku ożenił się z Jadwigą Szubartowicz, rodowitą mieszkanką Biłgoraja, a dwa lata później wraz z żoną wyjechał do Ciechanowa i tam otworzył własny zakład fotograficzny. Ponownie przyjechał do Biłgoraja wraz z żoną i sześcioletnią córką Barbarą po wybuchu II wojny światowej. Tutaj mieszkali przez cały okres okupacji niemieckiej. Po wojnie był poszukiwany przez Urząd Bezpieczeństwa, "wędrował" więc po Polsce z fałszywym dowodem tożsamości, później ponownie osiadł w Ciechanowie. W 1952 r. rozpoczął pracę fotografa w Katedrze Archeologii Polski Uniwersytetu Warszawskiego, prowadził też zajęcia z fotografii ze studentami. W 1959 r. przeniósł się z rodziną do Warszawy, gdzie zmarł w 1983 r. Zgodnie z życzeniem pochowany został na cmentarzu w Biłgoraju, obok żony Jadwigi, zmarłej w 1976 r.
Komentarze (0)