- Reklama -

- Reklama -

Wspaniała lektura

- Reklama -

Album ten przypomina odległe czasy i skłania czytelników do refleksji. Dziękujemy pani dr Dorocie Skakuj za opracowanie, wybór tekstów i zdjęć w publikacji wydanej w 50. rocznicę utworzenia Muzeum Ziemi Biłgorajskiej w Biłgoraju.

Edward Buczek

Mulawa wybory do 05.04.2024

Urodził się 21 listopada 1906 r. w Wójczy woj. kieleckie. Ojciec jego, organista, zmarł w czasie epidemii tyfusu w 1919 r. Edward, jedno z siedmiorga dzieci, po ukończeniu gimnazjum w Pińczowie rozpoczął pracę jako 19-latek w zakładzie fotograficznym Milewskiego w Mławie, a potem jako czeladnik w zakładzie fotograficznym Mowetza w Nowym Targu.

W Biłgoraju pracował jako fotograf w znanym zakładzie fotograficznym Jana Brodowskiego. W 1931 r. ożenił się z Jadwigą Szubartowicz, rodowitą biłgorajanką, i otworzył własny zakład w Ciechanowie. Ponownie przyjechał do Biłgoraja z żoną i sześcioletnią córką Barbarą. Mieszkali tu przez cały okres okupacji. Miał tu własny zakład przy ul. Czerwonego Krzyża. Działał w placówce AK, kierowanej przez Michała Kochmańskiego "Gryf". Mając pseudonim "Polak", robił fotokopie dokumentów "wypożyczonych" z komendy niemieckiej policji kryminalnej (KRIPO). Dokumentował życie obozowe oddziałów partyzanckich obwodu biłgorajskiego "Wira" i "Corda". Utrzymywał kontakt z dr. Zygmuntem Klukowskim ze Szczebrzeszyna, który gromadził archiwum Armii Krajowej na Zamojszczyźnie. Zachowało się do dziś wiele jego zdjęć z życia mieszkańców Biłgoraja, które przekazała do Muzeum Ziemi Biłgorajskiej jego córka Barbara Buczek-Płachtowa. Pani Barbara opisała postać swojego ojca oraz charakter małego miasteczka, jakim był Biłgoraj. W oparciu o fotografie E. Buczka Muzeum Ziemi Biłgorajskiej zorganizowało wystawę w 2005 r. Staraniem muzeum ukazał się album "Partyzancki czas – biłgorajski obwód AK w fotografii Edwarda Buczka". W 2011 r. pochodzący z Biłgoraja znany reżyser Wiesław Paluch nakręcił świetny film dokumentalny "Fotograf partyzantów". Bez wątpienia można uznać Edwarda Buczka za najbardziej zasłużonego fotografa Biłgorajszczyzny.

Po wojnie poszukiwany przez Urząd Bezpieczeństwa "wędrował" po Polsce z fałszywym dowodem tożsamości. W 1952 r. pracował jako fotograf w Katedrze Archeologii Polski Uniwersytetu Warszawskiego. Prowadził zajęcia z fotografii ze studentami. W 1959 r. przeniósł się z rodziną do Warszawy i tu zmarł w 1983 r. Zgodnie ze swoim życzeniem został pochowany na cmentarzu w Biłgoraju obok żony Jadwigi zmarłej w 1976 r.

 

Dodaj szybkie ogłoszenie drobne na naszym portalu:

Wspomnienia córki Edwarda Buczka

"Najdziwniejsze w tym wszystkim jest to, że tak naprawdę to ja dopiero teraz odczuwam w pełni całą grozę tamtych wydarzeń i nawet jeśli weźmie się poprawkę na to, że byłam wtedy dzieckiem, wiem, że dorośli przy całej świadomości zagrożenia traktowali to wszystko jak działania oczywiste. Tak należało robić i koniec! Nikt nie kreował się na bohatera. Bohaterów wykrywała dopiero historia i to nie zawsze słusznie".

Polecam wspomnienia pani Barbary Buczek-Płachtowej "Moje wojenne dzieciństwo w Biłgoraju" w roczniku "Nad Tanwią i Ładą" – przyczynki do historii i kultury Ziemi Biłgorajskiej.

 

Albumy "Biłgoraj" i "Biłgoraj w latach II wojny światowej w fotografii Edwarda Buczka" można nabyć w Oddziale PTTK obok Liceum Ogólnokształcącego ONZ lub w Muzeum Ziemi Biłgorajskiej. Polecam!

Autor zdjęć Edward Buczek.

 

Kazimierz Szubiak

- Reklama -

Zostaw odpowiedź

Twoj adres e-mail nie bedzie opublikowany.

Nowa Gazeta Biłgorajska nie bierze odpowiedzialności za treść komentarzy.