Co to w ogóle jest?! Księżpol jak starożytny Egipt (foto)

Znaleziska te bez wątpienia należy datować na późny okres rzymski i przypisać ludności kultury wielbarskiej, wiązanej z Gotami:

1. Kuszowata, dwudzielna fibula z brązu, z pełną pochewką i ozdobnymi tarczkami na szczycie kabłąka i na nóżce oraz guzek na główce z zachowaną w całości sprężyną i fragmentem igły. Zaliczana jest do VI grupy drugiej serii fibul wg Almgrena, z datowaniem na koniec IV wieku lub początek V wieku n.e.

2. Kuszowata, dwudzielna fibula z brązu, z podwiniętą nóżką i profilowanym wzdłużnie kabłąkiem, z zachowaną w całości sprężynką, ale bez igły i pochewki. Zaliczana jest do typu A161/A162 fibul wg Almgrena, z datowaniem na koniec IV wieku lub początek V wieku n.e.

3. Fibula z brązu, dwudzielna, z pełną pochewką, rombowatą główką i tarczką na główce, tzw. „szildfibel”, z zachowaną w całości sprężyną ale bez igły. Zaliczana jest do VI grupy drugiej serii fibul wg Almgrena, z datowaniem na koniec IV wieku lub początek V wieku n.e. Zapinka ta jest typowa dla kultury wielbarskiej z terenów Ukrainy i przypuszczalnie trafiła w drodze wymiany handlowej do Księżpola

4. Gąsienicowata fibula z brązu, z pełną pochewką i guzkiem na główce, ale bez igły i sprężynki. Zaliczana jest do typu A171 fibul wg Almgrena z VI serii drugiej grupy, z datowaniem na koniec IV w. lub początek V wieku n.e.

5. Dwudzielna kuszowata fibula z brązu, z profilowaną i podwiniętą nóżką, kabłąk rombowaty. Zaliczana jest do VI grupy pierwszej segi typu A161/A162 fibul wg Almgrena, z datowaniem na koniec IV w. lub początek V wieku n.e.

6. Wojskowa - legionowa fibula z brązu, dwudzielna, z pełną pochewką i nacięciami na kabłąku imitującymi drut ozdobny. Zaliczana jest do VI serii drugiej grupy fibul wg Almgrena, z datowaniem na koniec IV w. lub początek V wieku n.e.

7. Kuszowata, dwudzielna fibula z brązu z profilowanym kabłąkiem z metopami i zdobieniem. Zaliczana jest do VI grupy pierwszej serii typu A161/A162 fibul wg Almgrena, z datowaniem na koniec IV w. lub początek V wieku n.e.

8. Jednodzielna fibula z brązu, nieco zdeformowana, bez igły i z uszkodzoną pochewką. Zaliczana jest do VI grupy pierwszej serii typu A158 fibul wg Almgrena, z datowaniem na koniec IV w. lub początek V wieku n.e.

9. Jednodzielna fibula z brązu, bez profilowania i znacznie odkształcona. Zaliczana jest do VI grupy pierwszej serii typu A161/A162 fibul wg Almgrena, z datowaniem na koniec IV w. lub początek V wieku n.e.

10. Kuszowata fibula z brązu, z podwiniętą nóżką i profilowanym kabłąkiem z metopami. Zaliczana jest do VI grupy pierwszej serii typu A161/A162 fibul wg Almgrena, z datowaniem na koniec III-IV wiek n.e.

11. Jednodzielna fibula z brązu, bardzo odkształcona, z podwiniętą nóżką i otwartą pochewką, profilowana i zdobiona na dolnej części kabłąka i nóżce poprzecznymi nacięciami. Zaliczana do VI grupy pierwszej serii typ A158 fibul wg Almgrena i datowana na III-IV w. n.e.

12. Fragment fibuli z brązu - pełna pochewka ze zdobioną płytką na końcu nóżki. Zaliczana jest do VI grupy pdrugiej serii fibul wg Almgrena, z datowaniem na IV/V wiek n.e.

13. Sprężyna z brązu od dwudzielnej fibuli kuszowatej z podwiniętą nóżką. Zaliczana do VI grupy typ A161- A162 fibul wg Almgrena i może być datowana na okres rzymski C2 tj. przełom II/III-IV w. n.e. (Fot. 13).

14. Fragment fibuli z brązu w postaci części nóżki. Można ją zaliczyć do VI grupy fibul wg Almgrena i ogólnie datować na okres rzymski III-IV w. n.e.

15. Fragment fibuli z brązu w postaci nóżki z pełną pochewką, gdzie na końcu nóżki znajduje się płytka zdobiąca. Można ją zaliczyć do VI grupy fibul wg Almgrena i ogólnie datować na późny okres rzymski C3-D1, tj. koniec IV lub początek V w. n.e.

-Wyszczególnione wyżej fibule zostały przekazane przez poszukiwaczy do WUOZ Lublin Delegatura w Zamościu. Ich analizy dokonała dr hab. Barbara Niezabitowska-Wiśniewska, profesor uczelniany UMCS w Lublinie. Jest ona bardzo zaskoczona tak dużą ilością odkrytych fibul na tym stanowisku, albowiem podczas typowych archeologicznych badań wykopaliskowych na terenie osad z okresu rzymskiego nigdy nie odnotowywano tak dużej ilości znalezisk tego typu.

Musiało tu zatem funkcjonować bardzo intensywne i bogate osadnictwo kultury wielbarskiej, posiadające rozległe kontakty handlowe z innymi ośrodkami tej ludności na terenie Polski i obecnej Ukrainy. Odkryte zabytki zostaną wkrótce przekazane do Muzeum w Biłgoraju - tłumaczy Lubelski Wojewódzki Konserwator Zabytków.