Kościół pod wezw. św. Stanisława Biskupa w Górecku Kościelnym został zbudowany w 1768 r. z fundacji Jana Jakuba Zamoyskiego. Od momentu konsekracji w 1778 r. administrowany był przez Franciszkanów Konwentualnych aż do kasaty zakonu w 1864 r. W latach 1897-98 świątynia została przedłużona o 8m w kierunku północnym. Wówczas nad dobudowaną część pojawiła się wieża. Kolejny remont, podczas którego ściany wewnętrzne wyłożono boazerią, przeprowadzono w 1927 r. Dach został pokryty blachą w roku 1975. W maju bieżącego roku zakończyły się prace związane z remontem posadzki:
-Przed przystąpieniem do prac remontowych wykonane zostały badania sondażowe, mające na celu określenie warstw podłogowych. Ustalono, że pod kamionkowymi płytkami o grubości 15 mm kładzionymi na zaprawie cementowej, występuje warstwa gruzu i betonu grubości 7-10 cm, a poniżej warstwy piachu. Nie natrafiono na posadzkę kościoła z wcześniejszych okresów.
Posadzka kościoła w Górecku Kościelnym wykonana była z przedwojennych płytek podłogowych firmy Dziewulski i Lange użytych, wg relacji ustnych, wtórnie po zakończeniu lub pod koniec II wojny światowej. Przekonanie to potwierdza kilka faktów. 1 - do wykończenia podstopnic schodów przy ołtarzu głównym zostały wykorzystane płytki o różnych wzorach, 2 - kompozycja podestu przed ołtarzem głównym składa się z płytek, które, sądząc po ich układzie w wewnętrznych narożnikach bordowego pasa, nie zostały oryginalnie przewidziane dla tego miejsca.
Posadzka była w zasadzie dwukolorowa (biało-ceglasta) za wyjątkiem wcześniej wspomnianych wzorzystych podstopnic. Widoczne są jednak dość znaczne różnice w odcieniach dwóch zasadniczych kolorów (zdjęcie stopni przy ołtarzu bocznym) - informuje Lubelski Wojewódzki Konserwator Zabytków.
W koncepcji projektowej dotyczącej remontu/wymiany posadzki zdecydowano się na utrzymanie kolorystyki wprowadzając jedynie korektę w układzie płytek w nawie głównej. Zachowano stylistykę stosowaną na początku XX w. tj. w okresie, z którego pochodziły oryginalne płytki firmy Dziewulski i Lange. Do wymiany płytek wykorzystany został materiał budowlany produkowany w sposób tradycyjny przez manufakturę ceramiczną:
- Dokonano szczegółowego doboru kolorystyki tak aby barwa nowych płytek była jak najbardziej zbliżona do koloru płytek historycznych. Faktura zarówno nowych jak i historycznych płytek jest niemal identyczna. Niestety jedyna rzecz, której nie udało się odtworzyć to stopnice. Oryginalne miały grubość prawie 3 cm. Obecnie proces produkcyjny, stosowany przez producenta, nie daje możliwości wykonania płytki o tak dużej grubości - tłumaczy konserwator.
Podczas remontu posadzki wykonane zostało również ogrzewanie podłogowe, które wspomagane jest instalacją fotowoltaiczną zlokalizowaną poza obrębem cmentarza przykościelnego. Został również usunięty z prezbiterium wtórny, drewniany podest, który był przykryty wykładzinami podłogowymi. Dzięki temu udało się obniżyć poziom użytkowy i wyeksponować ceramiczną posadzkę tej części kościoła. Pozostające w dobrym stanie, oryginalne płytki zostały ponownie wykorzystane. Można je zobaczyć w kruchcie i zakrystiach.
foto: LWKZreklama
Komentarze (0)