Uczymy się wspólnie pięknie żyć

NOWa Gazeta Biłgorajska: – Od kiedy istnieje Tarnogrodzka Drużyna Harcerek „Agape”?

Tarnogrodzka Drużyna Harcerek: – Drużyna Harcerek istnieje od listopada 2013 r.

NGB: – Skąd wzięła się nazwa waszej drużyny „Agape” im. Ireny Sendlerowej?

TDH: – Agape jest to jeden z rodzajów miłości, oznacza miłość bezinteresowną oraz miłość do Boga. Uważamy to za jedną z ważniejszych wartości, którą staramy się wcielać w życie drużyny. Nasza patronka Irena Sendlerowa wykazała się bezinteresowną miłością, niosąc pomoc w czasach, gdy nie było to łatwe.

NGB: – Ile osób należy łącznie do zgrupowania?

TDH: – Do drużyny harcerek aktualnie należy 71 osób, natomiast w naszych krócej istniejących jednostkach mamy: w drużynie wędrowniczek – 6 osób, w gromadzie zuchenek – 14 osób.

NGB: – Jak nazywają się poszczególne zastępy drużyny?

TDH:  – „Agape” posiada 11 zastępów: „Miłość”, „Nadzieja”, „Szczęście”, „Szczerość”, „Radość”, „Troska”, „Zaufanie”, „Odwaga”, „Empatia”, „Waleczność”, „Lojalność”.

NGB: – Kto pełni funkcję drużynowego?

TDH:  – Drużynowa harcerek to sam. Angelika Dydyńska,

drużynowa wędrowniczek – wędr. Dominika Bulicz,

drużynowa gromady – wędr. Gabriela Makochoń.

NGB: – Jak często odbywają się zbiórki, co na nich robicie?

TDH: – Działamy systemem zastępowych. Jest to system polegający na działaniu małych grup, harcerki spotykają się w zastępach liczących 6-8 osób raz w tygodniu, natomiast cała drużyna spotyka się raz w miesiącu. Na zbiórkach realizujemy roczny program, który opracowujemy na początku września. Rok harcerski trwa od września do czerwca, a w czasie wakacji zamiast zbiórek jest wyjazd na obóz. Ćwiczymy techniki harcerskie, takie jak szyfry czy samarytanka, pogłębiamy wiedzę harcerską, druhny uczą się też wielu praktycznych rzeczy, jak pomagać innym, jak piec ciasta czy rozpalić ognisko.

NGB: – Jakie są barwy drużyny? Jaki jest sposób powitania/pożegnania czy przyjmowania nowych członków do drużyny?

TDH: – Barwy „Agape” to czerwień – symbol miłości i granat – symbol bezinteresowności. Standardowym pozdrowieniem harcerskim jest słowo „Czuwaj!”, oznaczające gotowość do służby, oraz podawanie lewej ręki z odchylonym małym palcem. Lewa ręka ma dwa znaczenia: to symbol rycerski, ręka ta znajduje się bliżej serca. Na pożegnanie stajemy w kręgu przyjaźni i splatamy ręce, kładąc prawą na lewą, prowadzący puszcza iskrę przyjaźni, która podawana jest każdemu w kręgu poprzez uścisk dłoni. Przyjęcie do drużyny jest wewnętrzną obrzędowością, którą wolimy zostawić w tajemnicy. Natomiast drużynę wędrowniczek wyróżnia czarna chusta ze srebrnym i fioletowym paskiem, a gromada zuchenek nosi niebieskie chusty z czerwonym sercem z tyłu.

NGB: – Proszę powiedzieć kilka zdań na temat waszej działalności.

TDH: – Nasza organizacja skupia się na wychowaniu dzieci, młodzieży i dorosłych w duchu wartości chrześcijańskich, poprzez takie elementy jak przykład własny, służba, praca nad sobą i przygoda. Działamy nie tylko w Tarnogrodzie, ale i na terenie 3 gmin Tarnogród, Księżpol i Biłgoraj, głównie w Tarnogrodzie, Majdanie, Soli, Biłgoraju i Okrągłem. Dzielimy się na 3 piony metodyczne: zuchenki (6-10 lat), harcerki (11-15 lat), wędrowniczki (15+). W ZHR (Związku Harcerstwa Rzeczypospolitej), nie działamy koedukacyjnie, dlatego tworzymy środowisko żeńskie.

NBG: – Czego konkretnie można nauczyć się w harcerstwie?

TDH: – Konkretnie można nauczyć się m.in. manualnych sprawności jak szycie, gotowania nawet na ogniu, składania i rozkładania namiotów (od turystycznych do wojskowych). Są to umiejętności fizyczne i mierzalne. Natomiast duchowo i wewnętrznie zdobywamy umiejętność współpracy i pewność siebie oraz wszystkich cechy zawarte w naszych nazwach zastępów.

NGB: – Czy organizujecie jakieś obozy? Jeśli tak, to jak one wyglądają?

TDH: – Tak, nasze harcerki wyjeżdżają podczas wakacji na obozy, trwają one ok. 2-3 tygodni. Spędzamy ten czas w wojskowych namiotach w lasach lub na polanach. Uczestnicy sami organizują swój dom w lesie, budują latryny (toalety), kuchnię, stołówkę, prysznice i inne przydatne nam do życia obiekty. Na obozie uczymy się przez zabawę, zdobywamy stopnie i sprawności. Oprócz tego wyjeżdżamy w ciągu roku na biwaki. Trwają one weekend, nocujemy wtedy w szkołach. Podczas ferii mamy ok. 5-dniowe zimowiska, które również spędzamy w szkole lub ośrodku. Starsze harcerki i wędrowniczki wyjeżdżają w czasie wakacji na obóz wędrowny, podczas którego zmieniają miejsce noclegu i wędrują. Dla zuchenek organizowane są kolonie letnie, które spędzają w budynku szkolnym lub ośrodku. Wszystkie te wyjazdy są dopasowane do potrzeb uczestników, zajęcia dobierane odpowiednio do ich wieku, stopniuje się też trudność wyjazdów w zależności od wieku i stażu w drużynach. Wyjazdy są prawnie zatwierdzane i zgłaszane, i spełniają wszelkie wymogi bezpieczeństwa

NGB: – Czy udzielacie się charytatywnie? Nawiązując do obecnej sytuacji, pandemii koronawirusa, czy np. pomagacie osobom uwięzionym w domach przez wirus?

TDH: – Tak, włączamy się w działalność Pogotowia Harcerek i Harcerzy, które powstało 11 marca. Pomagamy m.in. w zakupach, odrabianiu lekcji, szyciu maseczek i znajdowaniu zajęcia dla młodszych członków naszej organizacji, aby nie wychodzili z domu. Poza tym w ciągu roku staramy się pełnić większe i mniejsze służby w lokalnym społeczeństwie.

NGB: – Czy macie jakieś sukcesy na swoim koncie?

TDH:  – Jednym z naszych największych sukcesów jest rozwinięcie małej drużyny powstałej w 2013 roku do 3 pionów metodycznych, w 2017 i 2018 powstały nowe jednostki o których wspominałam, powstał też wtedy 3. Tarnogrodzki Szczep ZHR „Infinitum” im. Róży Zamoyskiej, łączący te 3 drużyny w dużą wspólnotę.

NGB: – Mam szczerą wolę… – co te słowa oznaczają dla Was?

TDH:  – Jest to dla nas oznaka dobrowolności. Każdy z nas, składając przyrzeczenie, podejmuje świadomą decyzję kształtowania swojego charakteru zgodnie z wartościami wynikającymi z Prawa harcerskiego, a także z tym, co symbolizuje krzyż harcerski. Wyrażamy swoją wolę, podkreślając jej szczerość i dobrowolność

NGB: – Uważacie, że harcerką zostaje się na całe życie?

TDH: – Tak! Nawet gdy zdejmie się już mundur, wartości zostają w sercu. To, czego się nauczymy, pomaga w codziennym dorosłym życiu, a wspomnienia budzą wiele radości.

NGB: – A jakimi cechami charakteru powinna odznaczać się dobra harcerka?

TDH: – Radością, odwagą, braterstwem, rozwagą, bezinteresownością, jednakże harcerką może zostać każdy, a cechy te wypracowujemy wraz z realizacją stopni.

NGB: – Wyobraźcie sobie, że musicie zareklamować swoją drużynę… Co powiedziałybyście tym, którzy chcieliby wstąpić w Wasze szeregi.

TDH: – Zachęcamy do doświadczenia naszych przygód na własnej skórze. Harcerskie przyjaźnie to takie na całe życie! Nauka przez zabawę i przygodę to nasza specjalność. Tylko z nami można spędzić miesiąc w lesie i dobrze się przy tym bawić. Zdobędziesz tu umiejętności i wspomnienia, których nigdy nie zapomnisz! Uczymy się wspólnie, jak pięknie żyć.

Dziękuję za rozmowę!

J.P.