- Reklama -

- Reklama -

Św. Maria Magdalena patronem miasta Biłgoraj na 440-lecie lokacji?

- Reklama -

Rozpoczęły się obchody rocznicowe lokacji miasta Biłgoraja, zbliża się 22 lipca, patronalne święto św. M. Magdaleny, zwracam się do Rady Miasta i Burmistrza Miasta Biłgoraj o ustanowienie patronki sanktuarium patronką miasta.

Nie da się mówić o historii i kulturze Biłgoraja bez odniesienia do Kościoła katolickiego. Miasto zdobi pięć pięknych kościołów katolickich, dwie kaplice oraz wiele krzyży i kapliczek przydrożnych oraz przydomowych.

Mulawa wybory do 05.04.2024

30 września 2001 r. władze miasta, duchowieństwo, instytucje powiatowe i miejskie, zakłady

pracy, szkoły, inspekcje i służby, społeczeństwo oddały Biłgoraj pod opiekę Chrystusowi Królowi aktem intronizacji. W 2011 r . ponowiono akt intronizacji. 31 maja 2005 r. ustawiono i poświęcono Tablice Dekalogu na budynku siedziby Starostwa Powiatowego w Biłgoraju. 10 lipca 2016 r. odbyły się uroczystości przed urzędem z poświęceniem okolicznościowej tablicy w 1050. rocznicę Chrztu Polski.

Biłgoraj usłany jest licznymi pomnikami i miejscami pamięci narodowej i religijnej o czym świadczy Krzyż Jubileuszowy na 2000 lat chrześcijaństwa usytuowany przed ratuszem. W naszych świątyniach ludzie modlą się za miasto i Polskę w comiesięcznych Mszach św. za Ojczyznę i za władze świeckie, i duchowne.

Dodaj szybkie ogłoszenie drobne na naszym portalu:

Organizowane są krucjaty i Jerycha Różańcowe. Biłgoraj to pamięć, historia, patriotyzm lokalnych bohaterów, obrońców narodu i wiary, zakonników, zakonnic, księży, ojców i matek, rodzin.

W 2002 r. Rada Miasta doceniła starania duchownych: ks. inf. E. Markiewicza, ks. kan. F. Fornala i ks. kan. Z. Kuczkę, nadając im tytuł honorowych obywateli Biłgoraja. Szkoda, że obecnych władz zabrakło w tym roku na obchodach 60-lecia święceń kapłańskich ks. F. Fornala.

Wszyscy mamy wielkie obowiązki i zadania. Jesteśmy pokoleniem w dziejowej procesji. To nie tylko budowa infrastruktury, ale zachowanie korzeni, wychowanie w tych wartościach danych nam pokoleń: „aby mierzyć drogę przyszłą, trzeba wiedzieć skąd się wyszło”. O bogactwie miasta nie decyduje tylko budżet, ale silna rodzina wychowana na Dekalogu i bez nałogów. Bardzo mnie zasmuciło , że Biłgoraj zaczął obchody 440-lecia nihilistycznie, bez Boga, przekreślając dziedzictwo wieków. Czyżby powiew marksizmu z Brukseli? Dało się to zauważyć już wcześniej, kiedy oddawano do użytku nowe obiekty kultury bez poświęcenia, nadawano honorowe obywatelstwo miasta apostatom czy działaczom zbrodniczej KPP. Bezbożne ideologie skompromitowały się w XX wieku, wracają tylko pod nową nazwą: gender, nowoczesność, liberalizm, relatywizm moralny, demokracja bez Dekalogu. Dziś walkę klas zastępuje się walką płci.

Biłgoraj będzie się rozwijał, gdy podstawą działania będą przykazania Boże. To religia katolicka budowała i wyznaczała granicę cywilizacji. To nasz biłgorajski skarb, z którego mamy być prawo dumni i którego mamy obowiązek bronić.

Historia miasta Biłgoraja sięga XVI wieku, kiedy to 10 września 1578 r. król Polski Stefan Batory wydał przywilej, w którym zezwolił Adamowi Gorajskiemu wybudować i założyć miasto na prawie magdeburskim. W 1590 r. właścicielem miasta został Zbigniew Gorajski. Kolejnym właścicielem Biłgoraja był Teodor Gorajski, a później córka Zbigniewa Gorajskiego Teofilia Rejowa. W XVII i XVIII wieku miasto zamieszkiwali przede wszystkim Polacy i Rusini, ale na mocy przywileju z 1616 r. osiedlili się tu Żydzi.

Pierwsi właściciele Biłgoraja, Gorajscy należeli do elitarnych przedstawicieli polskiego kalwinizmu. Na zachodzie Europy kalwinizm był już powszechny. Biłgoraj był ważnym ośrodkiem reformacji. Do 1660 r. głównym centrum życia religijnego Biłgoraja był zbór kalwiński, który znajdował się w miejscu dzisiejszego kościoła katolickiego pw. WNMP. W mieście odbywały się synody kalwińskie. W latach 1630-1654 było ich dziewięć. Przy zborze kalwińskim funkcjonowała szkoła kalwińska dostępna dla wszystkich. Jan Grzybowski, przedstawiciel kalwinizmu biłgorajskiego, wieloletni senator Dystryktu Lubelskiego był delegatem kalwinów na wspólny z arianami synod w Krasnobrodzie (25.09.1638 r.) w celu zawarcia unii politycznej. Zbigniew Gorajski zezwolił też na działalność w Biłgoraju obok zboru kalwińskiego parafii unickiej oraz synagogi. Nie istniała w tym czasie w Biłgoraju parafia katolicka. Najbliższe kościoły katolickie znajdowały się w Tarnogrodzie i Potoku. W czasie, gdy reformacja neguje cud zmartwychwstania Jezusa, a niemiecki idealizm rozprawia się z jego bóstwem, odzwierciedlają się wpływy tego nurtu w Biłgoraju, w takiej oto sytuacji religijnej i społecznej Bóg posyła w 1603 r. z objawieniem św. Marię Magdalenę, drugiego naocznego świadka zmartwychwstania Chrystusa, w pobliże Biłgoraja, aby dać świadectwo przeciw negacjom i kłamstwom reformacji. Od tego momentu kult św. Marii Magdaleny i wiary katolickiej zaczyna promieniować na sąsiednie tereny, szczególnie na miasto Biłgoraj. Przybywają tu liczne pielgrzymki z najbliższych okolic, ale i z Zamościa, Goraja, Szczebrzeszyna, Lwowa. W 1615 r. następuje zjawienie powtórne św. Marii Magdaleny bartnikowi na tym samym miejscu. W 1621 r. w miejsce objawień przybywa z Lublina pierwszy franciszkanin o. Seweryn Chamiec. W 1623 r. powstaje

Fundacja Zakonu Franciszkanów w Puszczy Solskiej. Za przyczyną św. Marii Magdaleny

następuje wiele cudów, opisanych w kaplicy św. Marii Magdaleny, potwierdzonych notarialnie. Wśród nich wymienia się: w 1639 r. dziecię uduszone do zdrowia powróciło, w 1639 r. niewidome niemowlę, dziecko Wojciecha Gwiazdy z protestanckiego Biłgoraja, wzrok odzyskuje – poświadczyli to w dokumentach oboje rodzice przed notariuszem apostolskim ks. Aleksandrem Siernickim, w tym samym roku podobnego uzdrowienia doznało także dziecko Wojciecha Kulika, w 1646 r. niechodząca niewiasta Zofia Kucharska z Biłgoraja cudownie odzyskała siłę w nogach, w 1654 r. konający Józef Kukiełka, po spożyciu cudownej wody, od śmierci uwolniony, w 1653 r. zostaje wskrzeszony syn Jana Coiusa z Soli, w 1654r. długo chorujący, obłożnie leżący Stanisław Komorowski, szlachcic z okolic Potoka, do zdrowia przywrócony.

Przez cały okres następuje intensywny rozwój i kult tego miejsca z wielkim oddziaływaniem na Biłgoraj. W 1644 r. dokonano oficjalnego otwarcia Klasztoru Franciszkanów w Puszczy Solskiej. Niestety w 1648 r. większość zespołu klasztornego spalili Kozacy pod wodzą Bogdana Chmielnickiego. W latach 1655-1702 kolejne budynki klasztoru uległy spaleniu. Szwedzi, niosący ze sobą protestantyzm, dzięki cudownej interwencji św. Marii Magdaleny ominęli Biłgoraj. W 1676 r. powstała oficjalnie wieś Puszcza Solska zwana też Św. Marią Magdaleną, a obożny wielki koronny Stanisław Koniecpolski, zarządzający Ordynacją Zamojskich, ofiarował franciszkanom ziemię pod klasztorem. W 1661 r. właścicielka Czerniejewa koło Lwowa Katarzyna Kotecka zapisała franciszkanom dużą sumę pieniężną za modlitwy o wstawiennictwo św. Marii Magdaleny, podobnie uczynił to pisarz okresu baroku kasztelan lwowski Andrzej Maksymilian Fredro. W 1690 r. pielgrzymował tu osobiście podkomorzy podolski i rotmistrz królewski Hieronim Lanckoroński, a w 1728 r. Michał Zdzisław Zamoyski ochrzcił w Puszczy Solskiej swoją córkę Teresę.

W 1692 r. zakonnicy otrzymują pierwszy dekret odpustowy od bpa chełmskiego, a wystawiony przez papieża Innocentego XII oraz zezwolenie bpa na udzielanie sakramentów w pobliskim Biłgoraju. Król Polski Jan III Sobieski, referendarz koronny i właściciel Biłgoraja Stanisław Antoni Szczuka przekazują znaczne sumy pieniężne na cześć św. Marii Magdaleny zakonnikom Puszczy Solskiej. Trzech synów rodu Zamoyskich Tomasz Józef, Marcin Leopold i Michał Zdzisław wstępuje do tutejszego bractwa franciszkańskiego. W 1721 r. ks. bp chełmski Aleksander Fredro tworzy przy sanktuarium w Puszczy Solskiej wiejską parafię katolicką. W 1711 r. i w 1720 r. dwukrotnie odbyła się w klasztorze kongregacja zakonna, zjazd wszystkich konwentów Prowincji Ruskiej. W 1743 r. w czasie kongregacji zakonnej postanowiono dokonać wpisu tego miejsca na listę sanktuariów z cudownym obrazem słynącym łaskami. W tym okresie zakonnicy uruchamiają własną cegielnię na odbudowę klasztoru. Od 1765 r. Franciszkanie prowadzili tu szpital dla ubogich bez ograniczonej liczby miejsc, który trwał do 1868 r., ponad 100 lat. W 1778 r. Konstancja z Czartoryskich Zamoyska ufundowała nowy klasztor murowany, który istnieje do dziś. W 1794 r. wybudowano pierwszą kaplicę św. Marii Magdaleny ze studnią z cudowną wodą. W latach 1853-1859 klasztor Puszczy Solskiej był siedzibą przełożonego franciszkanów prowincjała Polski o. Antoniego Saniewskiego, który jest tu pochowany. W latach 1844-1846 w klasztorze mieścił się Dom Studiów Zakonnych.

W 1856 r. wybudowano murowaną kaplicę, ponieważ stara uległa spaleniu.

22-23 stycznia 1863 r. klasztor był punktem zbornym powstańców styczniowych, których zgromadziło się ponad czterystu. Za udział zakonników w powstaniu styczniowym w 1864 r. nastąpiła kasacja Zakonu Franciszkanów. Ostatni franciszkanin jako wikariusz parafii przebywał tu do 1868 r. Czas pobytu franciszkanów w Puszczy Solskiej wynosił 247 lat.

W latach 1921-1928 obok klasztoru franciszkanów wzniesiono nowy kościół jako wotum wdzięczności „Cudu nad Wisłą”, wojny polsko-bolszewickiej 1920 r. Istniejący do dziś kościół konsekrowano 15 maja 1932 r.

16 września 1939 r. Niemcy opanowali zabudowania kościelne w Puszczy Solskiej, na wieży kościoła ustawili karabin CKM i odstrzeliwali Wojsko Polskie. Podczas walk uszkodzono wieżę kościelną. 28 września 1939 r. do Puszczy Solskiej i Biłgoraja wkroczyła Armia Czerwona na mocy paktu Ribentrop-Mołotow, witana radośnie przez Żydów. Po pięciu dniach bolszewicy opuścili Biłgoraj.

4 października 1939 r. do Puszczy Solskiej i Biłgoraja znowu przybyli Niemcy i przy kościele zlokalizowali wojskowe koszary, a w budynkach klasztoru urządzili kino. W lipcu 1943 r. na terenie przykościelnym Niemcy zorganizowali obóz przejściowy, w którym gromadzili Polaków z okolicznych miejscowości, a stąd wywozili do obozów koncentracyjnych, między innymi na Majdanek. Upamiętniono to okolicznościowym obeliskiem z napisem.

24 lipca 1944 r. Niemcy opuścili Biłgoraj, przyszła Armia Czerwona jako nowy okupant.

W 1946 r. w miejscu pochowanych 46 zakonników pomiędzy kościołem i klasztorem usypano mogiłę ziemną. Obecnie w tym miejscu stoi obelisk z tablicą, z wypisanymi nazwiskami zmarłych tu i pochowanych franciszkanów. Upamiętnień tych dokonał Komitet Upamiętniania Miejsc Pamięci Narodowej przy parafii z Kołem Przyjaciół Radia Maryja. W 1952 r. wieś Puszcza Solska została włączona do miasta Biłgoraj.

W 1977 r. przeprowadzono generalny remont świątyni z ołtarzem i XVII-wiecznym obrazem św. Marii Magdaleny. 2 maja 2016 r. do parafii św. Marii Magdaleny w Biłgoraju przybyła Pielgrzymka Rodziny Radia Maryja na uroczystości związane z 400-leciem objawień św. Marii Magdaleny w Biłgoraju, które były transmitowane na cały świat przez TV Trwam i Radio Maryja. Uroczystościom przewodniczył ks. bp prof. Jan Śrutwa, a w „Rozmowach niedokończonych” na temat 400-lecia objawień św. Marii Magdaleny w Biłgoraju udział wzięli ks. prof. Tadeusz Guz, ks. dziekan Witold Batycki, mgr inż. Marian Kurzyna i mgr inż. Stanisław Schodziński. Wydanie dekretu przez ks. bpa ordynariusza Mariana Rojka w 2016 r. ustanawiającego oficjalnie Diecezjalne Sanktuarium św. Marii Magdaleny w Biłgoraju jest dopełnieniem misji objawień św. Marii Magdaleny w Puszczy Solskiej obecnie Biłgoraju, jako jedynych objawień św. Marii Magdaleny w Polsce i na świecie.

Przedstawiona historia świadczy o owocach i dokonaniach wynikających z wiary w Boga Jedynego za przyczyną św. Marii Magdaleny. Już po przejęciu Biłgoraja przez Teofilię Rejową działalność kalwinów osłabła, ponieważ nowa właścicielka przeszła na wiarę katolicką. Zbór kalwiński zaprzestał działalności w drugiej połowie XVII wieku. Z inicjatywy podkanclerzego Szczuki w latach 1703-1704 wybudowano w Biłgoraju pierwszy drewniany kościół katolicki. Przez cały wiek XVIII bractwa religijne przy kościele, szpital dla ubogich, bogate zbiory biblioteczne były głównym ośrodkiem życia religijnego i kulturalnego Biłgoraja.

Osobiste losy franciszkanów, pełne patriotyzmu i dramatyzmu w okresie represji kozackich, rosyjskich i austriackich, świadczyły o głębokiej sile ducha narodowego i ich głębokiej wierze. Udział franciszkanów w zrywach narodowych, obrona przed Kozakami, Rosjanami ściągnęły na nich srogie represje ze strony okupantów łącznie z wysyłką na Sybir i konfiskatą Zakonu Puszczy Solskiej.

Obok św. Stanisława bpa męczennika, który jest patronem Ziemi Biłgorajskiej od 2006 r., gdy Rada Powiatu Biłgorajskiego podjęła stosowną uchwałę, św. Maria Magdalena jest kolejną świętą, która wkroczyła w historię naszej społeczności lokalnej i świata. Mam nadzieję, że w niedługim okresie stanie się patronką miasta Biłgoraj. To ona przyczyniła się do upadku protestantyzmu w Biłgoraju, to ona uchroniła od zniszczenia Biłgoraj przed Szwedami. Dzięki niej mamy tak wspaniałą historię Biłgoraja i prężny ośrodek katolicki oraz pierwsze kościoły, obiekty sakralne, pomimo istniejącego wcześniej w Biłgoraju potężnego ośrodka reformacyjnego obok Lublina, Bełżyc czy Łaszczowa.

Wojciech Gwiazda, ojciec uzdrowionego cudem dziecka za przyczyną św. Marii Magdaleny, był wybierany często za chrzestnego, a w czasie potopu szwedzkiego powierzono mu urząd burmistrza Biłgoraja. Kult św. Marii Magdaleny wrósł się w Ziemię Biłgorajską i wyparł z Biłgoraja ogromne wpływy protestantyzmu i arianizmu. Biłgoraj powoli przeradzał się w wielki ośrodek katolicki. Franciszkanie, szerząc kult św. Marii Magdaleny i wiarę katolicką, oddziaływali na okolicę, zmieniając kulturę i tradycję tego regionu. Maria z Magdali pozostanie wspaniałym znakiem nadziei na wszechmoc Bożego Miłosierdzia dla wszystkich zagubionych synów i córek marnotrawnych poprzez spowiedź i pokutę, obecnie zaniedbywanych i relatywizowanych przez nowe ideologie modernistyczne. Św. Maria Magdalena wskazuje najkrótszą drogę miłości do Boga, która zakrywa wiele grzechów.

W literaturze i tradycji biłgorajskiej mówi się o pięknie urody biłgorajanek przekazanej przez piękno św. Marii Magdaleny jako kobiety. Błogosławiona Elżbieta od Trójcy Św. napisała: ” istnieje modlitwa, której Pan Bóg się nie oprze, to modlitwa św. Marii Magdaleny”.

Św. Maria Magdalena jest żywym dowodem na bezmiar Bożego Miłosierdzia, że nie ma takiej otchłani zła i takiej niewoli grzechu, z której Bóg nie potrafiłby wydobyć człowieka, jeśli ten zdobędzie się na uznanie grzechu, szczerą spowiedź i pokutę we współpracy z Łaską Bożą. Boża Łaska przemienia nawet największych grzeszników w świętych.

To Chrystus mianował św. Marię Magdalenę Apostołką Apostołów i pierwszą wśród mężczyzn. Niech będzie to znakiem dla współczesnych ruchów feministycznych, że w chrześcijaństwie kobiety nie były nigdy dyskryminowane, a były nawet wywyższane. Za pośrednictwem objawień, wizji i przekazów udzielonych mistyczkom: bł. Katarzynie Emmerich oraz Marii Valtorta możemy poznać złożoność, ale i piękno procesu nawracania się Marii Magdaleny, a także roli, jaką odegrała modlitwa jej rodziców. W dzisiejszych czasach relatywizm moralny pragnie zamazać pojęcie grzechu, dobra i zła.

Poprzez niejednoznaczność słów dochodzi do błędnych interpretacji Dekalogu i Ewangelii. Dąży się wybiórczo do usprawiedliwienia swojego, często złego, postępowania przed Bogiem i ludźmi zamiast uznania grzechu za grzech i dążenia do poprawy i nawrócenia.

Niechaj św. Maria Magdalena będzie dla nas nadzieją przezwyciężenia trudności i niedoskonałości w 440-lecie lokacji Biłgoraja oraz zostanie naszym patronem miasta. W ubiegłym roku Rada Miasta Lublin ustanowiła patronem Lublina św. Antoniego.

 

Stanisław Schodziński

Wiceprzewodniczący Rady Diecezjalnej Ruchów i Stowarzyszeń Katolickich Diecezji Zamojsko-Lubaczowskiej, koordynator AMC

 

Literatura i źródła:

Praca zbiorowa „Z dziejów Sanktuarium św. Marii Magdaleny w Puszczy Solskiej”. Wydawca – Starostwo Powiatowe w Biłgoraju, 2006 r.

Praca zbiorowa „Nad Tanwią i Ładą VII”. Wydawca – Biłgorajskie Towarzystwo Regionalne, 2014 r.

Piotr Flor „Blaski i cienie kultu św. Marii Magdaleny”

Rozmowy niedokończone „400-lecie objawień św. Marii Magdaleny w Biłgoraju” transmitowane przez Radio Maryja z parafii św. Marii Magdaleny w dniu 2 maja 2016 r. z udziałem ks. prof. Tadeusza Guza, ks. kan. Witolda Batyckiego, mgr. inż. Mariana Kurzyny i mgr. inż. Stanisława Schodzińskiego

Materiały z konferencji historyczno-naukowych w auli franciszkańskiej w latach 2005-2014

„Żywot i bolesna męka Jezusa Chrystusa i Najświętszej Matki Jego Maryi wraz z Tajemnicami Starego Przymierza według widzeń świątobliwej (obecnie błogosławionej) Anny Katarzyny Emmerich w zapiskach Klemensa Brentano”. Wyd. 1991 r.

- Reklama -

Zostaw odpowiedź

Twoj adres e-mail nie bedzie opublikowany.

Nowa Gazeta Biłgorajska nie bierze odpowiedzialności za treść komentarzy.