Odpowiedź „postkomunisty”

Bo przykazanie to nie wskazuje żadnych wyjątków, a wręcz nakazuje bezwarunkową miłość. Czytając list, zadałem sobie pytanie, czy na pewno moi koledzy i ja wierzymy w tego samego Boga?

Świadomie podpisałem się pod listem w obronie pomnika Józefa Dechnika. Głosowałem na sesji Rady Miasta za przyznaniem mu tytułu „Zasłużony dla Miasta Biłgoraj”. Znam Jego przeszłość, wiem ile zawdzięcza mu Biłgoraj, moja rodzina i wiele innych biłgorajskich rodzin. To dlatego, że był dobrym Człowiekiem, należy mu się godne miejsce w Biłgoraju, a przynajmniej  popiersie na postumencie z tytułem „Zasłużony dla Biłgoraja”. Jeżeli to tak bardzo was „gniecie” i nie widzicie tam dla Niego miejsca, to chętnie przechowam popiersie na swoim ogródku – moi śp. Rodzice będą mi za to wdzięczni. Tylko pamiętajcie, gdy przyjdą nowe czasy, ktoś może zacząć „grzebać” również w Waszych życiorysach.

Podkreślacie, że wstrętne były dla was czasy PRL. Przyznaję, że dla mnie też. Tylko, że ja wtedy miałem odwagę okazywać tę niechęć. A wy?

W tamtych czasach zdobyłem wykształcenie, zacząłem karierę zawodową. Stanisław na pewno też. Pewnie brał stypendium, cieszył się, że może studiować. A zawdzięczał to tym ludziom, których dzisiaj odsądza od czci i wiary! Zasługi Pana Dechnika, Człowieka prostego, uczciwego, czułego na biedę i potrzeby innych są niepodważalne. A co Wy zrobiliście, że macie prawo go osądzać? Jakie są Wasze osiągnięcia, że uzurpujecie sobie prawo do osądzania Józefa Dechnika czy obrażania mnie i moich przyjaciół? Ja wiem, że w waszych oczach jestem obywatelem „gorszego sortu”.  Ale to nie ja dogadywałem się kiedyś z PSL – dawnym ZSL, przybudówką PZPR, w Radzie Powiatu. Nie przeszkadzało Stanisławowi, że to PSL dało mu stanowisko Wicestarosty Biłgorajskiego, a potem Starosty. Niestety, ten okres był najgorszy dla Powiatu, o czym świadczą dane statystyczne. W poprzednich i ostatnich wyborach Stanisław otrzymał czerwone kartki, teraz chce wykazać swoją determinację i za wszelką cenę jeszcze zaistnieć.

I gwoli przypomnienia, bo często wydaje mi się, że koledzy chcą pisać historię od nowa: Stanisław Schodziński nie był internowany. Fakt ten na początku stanu wojennego był mocno zastanawiający! Przecież był działaczem Solidarności, jego koledzy w więzieniach. Pierwsze podejrzenia – współpracował! Potem ktoś podpowiedział, że pewnie brat kolegi Stanisława, który był milicjantem, jemu to załatwił. Pewnie, po latach trochę tego żal, bo dziś mógłby zasłużenie stawać w poczcie sztandarowym Stowarzyszenia Internowanych. I jeszcze odnośnie lewicy – oprócz KWW Janusza Rosłana, wymieniacie w liście również Fundację Biłgoraj XXI, a na zdjęciach promujących PiS widać wyraźnie pana Lipińskiego i przedstawicieli KWW Biłgoraj XXI. Czyżby znowu jakieś dogadywanie się z „postkomuną”?

Jan Skrok