Objawienia św. Marii Magdaleny na Ziemi Biłgorajskiej. Jedyne na świecie

Pierwsze objawienia Św. Marii Magdaleny w Puszczy Solskiej na „wzgórzu czostkowym” pastwiska puszczy, około 2 km od ówczesnego Biłgoraja, miały miejsce w 1603 r. Teren objawień należał do Ordynacji Zamojskich. Według podań ludowych ośmiu pastuszków wypasających bydło usłyszało dziwne dźwięki. Udali się więc za rozchodzącym się głosem i zobaczyli na drzewie dwa wiszące dzwony. Gdy podeszli bliżej, dzwony zniknęły, a ich oczom ukazała się piękna kobieta. Uśmiechała się do nich, ale nie wypowiedziała żadnego słowa. Następnie objawienia powtórzyły się w roku 1615. Wówczas Maria Magdalena ukazała się bartnikowi wybierającemu miód w lesie.

Nie istniała w tym czasie w Biłgoraju parafia katolicka. Najbliższe kościoły katolickie znajdowały się w Tarnogrodzie i Potoku.

Do dziś nie znamy innych objawień św. Marii Magdaleny na świecie. Od tego momentu kult św. Marii Magdaleny i wiary katolickiej zaczyna promieniować na sąsiednie tereny, szczególnie na miasto Biłgoraj. Przybywają tu liczne pielgrzymki z najbliższych okolic, ale i z Zamościa, Goraja, Szczebrzeszyna, Lwowa.

W 1621 r. w miejsce objawień przybywa z Lublina pierwszy Franciszkanin, o. Seweryn Chamiec. W 1623 r. powstaje Fundacja Zakonu Franciszkanów w Puszczy Solskiej. Za przyczyną św. Marii Magdaleny następuje wiele cudów opisanych w kaplicy Św. Marii Magdaleny, potwierdzonych notarialnie.

Cała historia objawień na Ziemi Biłgorajskiej, tylko w papierowym wydaniu Nowej Gazety Biłgorajskiej. Zachęcamy do lektury najnowszego wydania, jedynego lokalnego tygodnika w powiecie biłgorajskim.