Dalej brakuje społecznej rozwagi

Tak. Tak to wygląda dzisiaj, gdy patrzy się na to, co dzieje się wokoło nas w skali społecznej. Wymienię na początku tylko trzy przykłady braku takiej rozwagi: brak zaufania do szczepień, lekceważenie ostrożności przed zarażeniem się i malejąca dzietność w naszym społeczeństwie. Wszystkie wymienione zjawiska mają, według mnie, wspólny mianownik: brak niezbędnej rozwagi społecznej i swoista zarozumiałość. A niezależnie od tego robimy jeszcze wiele indywidualnych, nierozważnych kroków w życiu, o czym nawet nie wiemy, bo nie zdajemy sobie z tego sprawy, gdy szczęśliwie omija nas dramat czy tragedia. A szczęście – jak wiemy – dopisuje tylko do pewnego czasu… W żargonie to: przyjdzie kryska na matyska albo co się odwlecze, to nie uciecze.

Tej rozwagi społecznej – nie bezmyślnej odwagi – jest w dalszym ciągu za mało. Jakoś rozwaga poparta racjonalnym myśleniem nie jest u nas modna, wolimy przyjmować gotowe wzorce i schematy, bez zastanawiania się nad sobą, np. nad konsekwencjami braku zaszczepienia się. Słowem, rozwagi jest ciągle niedostatek, a cena za nierozwagę w tym przypadku jest arcywysoka, bo to może być nawet śmierć własna lub kogoś bliskiego. Jest wiele innych przykładów, kiedy występuje nierozwaga, np. jazda piracka na drogach. Stąd taki a nie inny tytuł.

Bulwersuje mnie stosunkowo mała liczba chętnych do szczepień, a wiadomo, że jak nie zaszczepi się 70% społeczeństwa to skuteczność szczepionki nie będzie wystarczająca i nie nabędziemy odporności zbiorowej, czyli społecznej. To smutne, to powinno być wystarczającą motywacją do zaszczepienia się dla każdego, bo medycznych przeciwwskazań w zasadzie nie ma.

A co można powiedzieć o tych, którzy ostentacyjnie, wręcz pokazowo manifestują lekceważenie tego zagrożenia i rezygnują z nakładania maseczek na twarze? Tacy są wśród nas. Oto w Ciosmach 7 stycznia tego roku, na przedstawieniu jasełek nikt przy pełnej sali widowiskowej nie miał maski, a siedzące osoby szczelnie wypełniały miejsca na ławeczkach, w tym odświętnie ubrane dzieciaki na pierwszych miejscach, jakby w nagrodę. I to wszystko sami sfilmowali i jeszcze z odwagą zademonstrowali w Internecie, jakby nie wiedząc, że to jest naganne i antyspołeczne.

Dziwi mnie również to, że wykonawcy tego przedstawienia odpowiednio nie zareagowali i nie sprzeciwili się temu. A może tak się umówili, że i wykonawcy, i widzowie solidarnie wykażą się „odwagą” zamiast rozwagą? Ale przed kim? Może przed tymi nieświadomymi maluchami i widzami w Internecie? A może oni wszyscy biorą przykład z niektórych nabożeństw w kościołach, gdzie tak nierozważnie postępuje część wiernych, dopowiem, i to chyba za aprobatą proboszcza?

Dlaczego ci, nazwę ich tu demonstrantami, nie biorą przykładu od Papieża Franciszka, który zaszczepił się w tych dniach zgodnie z zapowiedzią, podobnie jak jego poprzednik Benedykt XVI. Obecny Papież zawsze prosi o zachowanie ostrożności, wiedząc, jak ta epidemia jest groźna, choćby na przykładzie śmierci swego osobistego lekarza. Czyżby nasi parafianie uważali Papieża za pochopnego, zagubionego w rzeczywistości i bez rozwagi? Dla mnie takie rozumowanie to bluźnierstwo. A może niektórzy moi ziomkowie żyją w innym świecie? Jakoś na tych „odważnych” nie działa wyobraźnia i rozum, a przecież znają przypadki śmierci bliskich, chodzą nawet na ich pogrzeby, a mimo wszystko to lekceważą.

Podobnie rzec by można o malejącej dzietności i zaniku chęci do posiadania rozwojowej rodziny, czyli modelu 2+3, przez co cały kraj powoli zmierza do katastrofy. Zobrazuję to na danych z biłgorajskiego USC za 2020 rok: ponad 160 więcej zgonów niż urodzeń, tylko 172 małżeństwa i aż 76 rozwodów.

Można zapytać dokąd zmierzamy i co nas czeka w niedalekiej przyszłości? Odpowiedź nasuwa się sama; najpierw zmierzamy do kryzysu, a później do niewyobrażalnej apokalipsy, nie tylko demograficznej, ale egzystencjalnej. Nadeszła więc ostatnia pora, byśmy się obudzili z wygodnego letargu i pomyśleli kategoriami Hamleta: – być albo nie być – oto jest pytanie. Bez symbolicznej i tytułowej rozwagi niewiele zdziałamy, chyba że cud nam pomoże, ale w to już prawie nikt nie wierzy, a z idei 500+ zapragnijmy uczynić nową ideę, co najmniej 2+3. Chyba że zgadzamy się na obcą nację, ale tego nie życzy autor, 78+.

Biłgorajczyk