Nasza córka nie żyje, ale my się nie poddamy

Do wypadku doszło 29 grudnia 2018 r. około godziny 17.20. W wyniku poniesionych obrażeń zginęła 15-letnia Agnieszka Buńko. Szła wraz ze znajomą do kolegi. Do domu już nigdy nie wróciła. – Zarzucamy jej pełną winę za swoją śmierć. Nikt inny nie był winien, bo nie miała odblasków? – pytają rodzice. Od 1 września 2014 roku piesi muszą nosić elementy odblaskowe po zmroku i poza terenem zabudowanym. Agnieszka szła w oświetlonym terenie zabudowanym bez chodnika, prawidłową stroną jezdni.

Nie obserwowała wystarczająco drogi, bo jak mówiono, „pewnie była zapatrzona w telefon”. Niestety, obecnie takie zachowania to plaga i to nie tylko wśród młodzieży. Jednak nie w tym wypadku. – Telefon Agnieszki był przy niej cały czas, podczas wypadku i w karetce, ale tylko dlatego, że cały ten czas znajdował się w kieszeni jej kurtki, a nie w dłoni – mówili rodzice.

– Jest to dla nas bardzo krzywdzące, że nikt nie chce nam pomoc, w pełni zrozumieć, co tam się tak naprawdę stało. Jest tak wiele pytań, na które nie otrzymaliśmy odpowiedzi. Organy śledcze z nami nie współpracują w takim stopniu, jak byśmy tego potrzebowali. Tam zginęła przecież nasza córka. Chcemy, żeby tę sprawę przejął i przeanalizował ktoś inny, spojrzał świeżym okiem. Biegły z zakresu ruchu drogowego, mający znaczący głos w tej sprawie, ma aż 78 lat. Czy osoba w takim wieku jest w stanie w pełni pełnić swoją funkcję? Jeśli przerasta kogoś ta sprawa, to niech pozwoli zająć się nią komuś innemu, prosimy. My na pewno się odwołamy. Jest to dla nas wielka tragedia – mówi Tadeusz, ojciec zmarłej Agnieszki.

– Z jaką prędkością jechał kierowca mazdy? Nikt tego dokładnie nie ustalił, dane są różne – zauważają rodzice. W aktach sprawy czytamy, że kierowca „jechał trochę więcej niż pozwalają na to przepisy”, ale co to oznacza? – Ślady na drodze, samochodzie i zmasakrowanym ciele Agnieszki wskazują, że nie była to prędkość trochę ponad przepisowa – podkreślają rodzice. W protokole zdarzenia przytoczono książkę „Wypadki drogowe – Vademecum biegłego sądowego„, wydaną przez Instytut Ekspertyz Sądowych w Krakowie. „Przy uderzeniu w dorosłego pieszego samochodem średniej wielkości np. Volkswagen Passat z prędkością 30-50 km/h uderzenie głową następuje w pokrywę silnika, nie dochodzi zazwyczaj do rozbicia szyby przedniej”.

W tym tragicznym wypadku ważąca zaledwie 48 kg Agnieszka nie uderzyła w pokrywę silnika, lecz w szybę. Jej ciało leżało prawie 20 metrów dalej w przeciwległym rowie, a protokół mówi jasno: „kierowca nawet nie hamował”. Uzasadnia to tym, że „nie widział dziewczynek”. Stwierdził również, że „mijał się w momencie uderzenia z pojazdem jadącym z naprzeciwka”. Natomiast kierowca drugiego samochodu mówił, że „nie widział momentu zderzenia, jedynie usłyszał huk i manewry kierującego samochodem, który gwałtownie skręcił w lewo w kierunku pasa, którym to on jechał. Po wykonaniu manewru kierujący pojazdem zatrzymał się praktycznie w równi z jego samochodem”.

– Dlaczego kierowca mazdy uważa, że w momencie uderzenia w Agnieszkę wymijał się z nim? Jeżeli w momencie uderzenia w Agnieszkę kierowca mijał się z innym pojazdem, to dlaczego nie odnaleziono świadka, który był w centrum zdarzenia w drugim samochodzie? – zastanawiają się najbliżsi zmarłej.

– Ja zeznawałem już na policji. Wszyscy, którzy zatrzymali się na miejscu zdarzenia lub tam przyszli, mówili że obrażenia i stan samochodu wskazywały, że kierowca jechał ponad 100 km/h, czyli zwykli ludzie, którzy tam byli i widzieli, jak to wyglądało, tak sądzą, a specjaliści trzymają się wersji, że było to między 50 km/h a 60 km/h? Miejsce, w które uderzyła moja córka, było na kancie blachy. Ja wiem, że blacha jest tam tak gruba, że młotem można tam uderzać, żeby ją wgiąć, a moja córeczka była taka drobniutka… – opowiada Tadeusz, ojciec zmarłej Agnieszki.

O uniewinnieniu kierowcy pisaliśmy we wcześniejszym artykule (poniżej):

Dziewczynka zginęła, sprawca uniewinniony