Biłgorajski stolarz

Pan Bolesław przybył do Biłgoraja w latach 20. Ukończył tu trzyletnią szkołę rzemieślniczo-przemysłową w zakresie stolarstwa. W 1930 r. powstała 3-letnia szkoła zawodowa dokształcająca, którą utworzyła Rada Miejska. Kierownikiem został Franciszek Ojak. Prócz zawodu stolarza można było zdobyć uprawnienia krawca i koszykarza.

Pan Bolesław w 1932 r. był już kapralem w plutonie pionierów – kompanii strzelców szkoły podoficerskiej. Jako instruktor został zwolniony do rezerwy. We wrześniu 1933 r. rozpoczął działalność w Stowarzyszeniu Młodzieży Katolickiej (1925-1939). Jego towarzyszami byli: Aniela Bulińska, Janina Jabłońska, Franciszek Jargieło, Stanisław Koszarny, Władysław Kurys, Albin Matraś.

Zdjęcie ślubne z 1948 r.

Gdy wybuchła II wojna światowa Bolesław Suski został zaprzysiężony jako członek SZP-ZWZ. Dowódcą był wówczas ppor. rez. Antoni Radzik ps. „Dolina”. W czerwcu 1944 r. stan żołnierzy wynosił 300. Pan Bolesław był w sekcji szturmowej. Tuż po wyzwoleniu żołnierze AK przeprowadzili akcję zbrojną na biłgorajskie więzienie. Uwolniono wówczas 65 więźniów. Efektem działania w AK było deportowanie na teren Związku Radzieckiego wielu zacnych obywateli naszego miasta. Wśród nich znalazł się Bolesław Suski oraz Adolf Kalczyński, J. i M. Kochmańscy, W. Król, S. Mazur, E. Rosłan, A. Sarzyński, T. Kosmala, A. Laszko, G. Różycki, T. i W. Iwanowscy. Po wyzwoleniu pan Bolesław pracował jako majster – stolarz w Zakładzie Stolarskim Jana Tarachowskiego, swojego sąsiada z obecnie istniejącego domu przy ul. 3 Maja. Pan Bolesław został uhonorowany licznymi orderami (od 1945 do 1951). Do 1967 r. pracował w Zakładach Przemysłu Terenowego, a potem w Fabryce Mebli jako brakarz. Kierownikiem kadr i jego przełożonym był wówczas Czesław Skiba.

W 1948 r. pan Bolesław poślubił Jadwigę z d. Pawęzka, z którą miał troje dzieci: Krzysztofa (1949 r.), Dorotę (1950 r.) oraz Annę (1954 r.). Pani Ania pracuje w Spółdzielni Inwalidów (dawniej „Promień”) i to dzięki jej uprzejmości otrzymałem wiele danych o życiu i działalności pana Bolesława. Warto dodać, że wszystkie dokumenty są pieczołowicie przechowywane w „archiwum” domowym pani Anny Suskiej. Jest tu również akt notarialny o darowiźnie domu z 3 kwietnia 1954 r. Ten zabytkowy dom należał początkowo do Jana Tarachowskiego i Marcina Kiełbasy. Plac sięgał wówczas od ul. 3 Maja do „starej łaźni” przy ul. Długiej.

Wycieczka pracowników Zakładów Przemysłu Terenowego do Wieliczki

Pan Bolesław działał aktywnie na niwie kultury biłgorajskiej. Kiedy w 1956 r. powstał teatr amatorski, w którym pani Aniela Dudekowa reżyserowała pierwsze sztuki, pan Bolesław był kierownikiem technicznym, a kierownictwo administracyjne pełnił pan Henryk Molas.

Bolesław Suski biłgorajski stolarz, artysta „warszawiak”, mocno zaakcentował się w życiu Biłgoraja.

Zakład stolarski pana Tarachowskiego. Lata 40/50

***

Chciałem również przypomnieć Czytelnikom sylwetkę biłgorajanina Tadeusza Klimeckiego. Urodził się 22 września 1926 r. w Lublinie. Niestety, obecny stan zdrowia sprawia mu trudność przywołania w pamięci swej działalności. 93-letni obywatel naszego miasta, który jeszcze kilka dni temu śmigał na rowerze, imponując sprawnością, przeżywa obecnie kryzys zdrowotny.

Opowiadał, jak pracował w warsztatach samochodowych w Lublinie (przy ul. Żytniej 30) w czasie okupacji. W 1952 r. ożenił się z Danutą z d. Kurzawską. Ma 2 dzieci: Irma (obecnie w Nowym Sączu) i Sławomir (absolwent Techniku Mechaniczno-Samochodowego w Biłgoraju). Mam nadzieję, że pan Tadeusz, gdy złapie „drugi oddech” po szpitalnym pobycie, opowie nam jeszcze wiele ciekawych fragmentów swojego życiorysu! Pozostaję w oczekiwaniu!

Kazimierz Szubiak